|
Hersenhormoon zet whiplash in nieuw licht
Oververmoeidheid waarmee whiplashslachtoffers en patienten met het chronische vermoeidheidssyndroom kampen, is wellicht te bestrijden met het hormoon melatonine. Ze Iijken energieker door te worden.Een padvindster die per ongeluk een zware ijzeren tentpaal op haar achterhoofd kreeg, zette dr. Marcel Smits op het spoor. De neuroloog van ziekenhuis De Gelderse Valei onderzoekt momenteel of patienten met chronische klachten na een whiplash baat vinden bij het natuurlijke hersenhormoon melatonine. Het vijftienjarige meisje kreeg na het ongeluk op kamp last van hoofdpijn, nekpijn, duizeligheid, vergeetachtigheid en concentratiestoornissen. Opvallend was dat ze, hoewel ze altijd om tien uur s avonds naar bed ging, steeds later in slaap viel en steeds later wakker werd Ze sliep s ochtends zelfs door twee wekkers heen. Twee maanden na het ongeluk sliep ze om zeven uur ochtends in en werd pas om vier uur s middags weer wakker, een typisch geval van het uitgestelde slaapfase syndroom (DSPS), aldus Smits. Omdat hij al eerder patienten met dit type slaapklacht had geholpen met melatonine, probeerde hij het middel ook bij deze patiënte uit.En het hielp: drie maanden na het begin van de behandeling sliep ze weer normaal. Smits: vanaf dat moment zijn we de zaken gaan omdraaien. Sommige van de DSPS-patiënten die ik heb behandeld, ontwikkelden de slaapstoornis na een whiplash-ongeval. Na de ervaring met het vijftienjarige meisje zijn we ons gaan afvragen of de klachten die whiplashpatiënten een half jaar of langer na het ongeluk nog hebben, zoals concentratieproblemen en oververmoeidheid, wellicht ook terug t e voeren zijn op een verstoord slaap-waakritme. en of melatonine kan helpen die klachten te verminderen. Eind vorig Jaar vroeg Smits: collega-neurologen om whiplashpatiënten met chronische klachten naar hem door te sturen. De bedoeling is, honderd van deze patienten een maand lang om en om met melatonine te behandelen en ze het daarna allemaal nog een maand lang te laten gebruiken.Inmiddels heeft Smits, samen met de Nijmeegse studente neuropsychologie Simone Struiving 48 whiplashpatiënten in behandeling genomen.
Afgelopen mei kon hij op een vergadering van de, Nederlandse Vereniging voor Slaap-Waak Stoornissen de resultaten bij de eerste twintig melden, tien die melatonine hadden gebruikt en tien die ter controle een nepmedicijn (placebo) slikten.Smits: De trend was dat de behandeling een effect te zien geeft. De patienten voelden zich overdag beter en energieker, al was dat ook in de placebogroep het geval, zij het in mindere mate. Dat laatste is trouwens niet zo verwonderlijk bij patienten die soms al jaren klachten hebben en dan bij een arts komen die zegt dat hij misschien wat voor hen heeft. Smits is de eerste om toe te geven dat, mocht zijn onderzoek resultaat opleveren, het eerst nog eens op grotere schaal herhaald moet worden voor vaststaat dat rnelatonine patienten met chronische klachten na een whiplashongeval kan helpen. Maar over de theorie achter de behandeling is hij minder onzeker. Melatonine speelt een hoofdrol bij de totstandkoming van het natuurlijke slaap-waakritme. Het hormoon wordt in de pijnappelklier aangemaakt uit het aminozuur tryptofaan onder invloed van twee lichtgevoelige enzymen.Als het s avonds donker wordt, gaan beide enzymen aan het werk. De melatonineproductie begint normaal tussen acht en tien uur s avonds, bereikt zijn piek omstreeks drie uur nachts en keert bij bet ochtendgloren terug naar vrijwel nul. twee uur na het begin van de productie kan een volwassene in slaap vallen, mits hij niet wakker wil of moet blijven.Bij patienten met het uitgestelde slaapfase syndroom is het normale patroon verschoven. De melatonineproductie komt (veel) later op gang, met als gevolg dat de patient ook later inslaapt, en de productie kan nog tot in de ochtenduren doorgaan, waardoor de patiënt maar met moeite uit zijn bed kan komen en zeker het eerste deel van de dag nog slaperig is. Door extra melatonine te geven vijf uur voordat de eigen productie op gang komt, blijkt het mogelijk het patroon naar normaal terug te drukken. De oorzaak van de verstoring van het normale slaap-waakritme zoekt Smits in de zenuwbaan tussen het netvlies van de ogen en de pijnappelklier diep in de hersenen, waarlangs lichtprikkels van buiten de klier bereiken. Deze zenuwbaan loopt van het oog via de nek naar de hersenen. Smits: patiënten met een hoge dwarslaesie, dat wil zeggen ergens hoog tussen de nekwervels, blijken een verstoorde melatonineproductie te hebben, terwijl die bij patienten met een lage dwarslaesie, ergens in de rug, normaal blijft.
Bij een whiplash zou hetzelfde aan de hand kunnen zijn, denkt hij. Hoewel het trauma hier minder ernstig is en met röntgenfoto of MRI-scans ook niet aan te tonen is zo'n beetje het kenmerk van het whiplashsyndroom; de artsen kunnen nooit wat vinden. Is het denkbaar dat de klap van de kop-staartbotsing de zenuwbaan heeft beschadigd. Smits: het signaal van buiten dat het donker aan het worden is, bereikt daardoor de pijnappelklier met vertraging waardoor de melatonineproductie ook later begint. Ook bij het chronische vermoeidheidssyndroom (ME) zou beschadiging van de zenuwbaan tussen netvlies en pijnappelklier een rol kunnen spelen, speculeert Smits. ME ontstaat nogal eens na het doormaken van een virusinfectie van het zenuwstelsel. In ieder geval 1ME-patiënt., die bij onderzoek door Smits een verstoorde melatoninecurve bleek te hebben, meldde na zes weken melatoninegebruik dat haar vermoeidheid aanzienlijk was afgenomen.Smits: Het mag misschien raar lijken dat onbegrepen en nauwelijks objectiveerbare aandoeningen als whiplash en ME behandeld zouden kunnen worden met een hormoon dat niet eens als geneesmiddel is geregistreerd. Sommige van mijn collega's vinden mijn werk flauwekul. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of ik een charlatan ben of niet.
Bron: Gerbrand feenstra.(Volkskrant 7-11-1998)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Het is noodzakelijk om zo snel mogelijk met een behandeling te beginnen.
Er is echter een scala aan verschillende behandeltechnieken, die echter allemaal wel helpen.
Het echte probleem wordt er echter niet door opgelost n.l. de schade aan de weke delen.
Men kan er wel voor zorgen dat de pijn verlicht wordt en er weer stabiliteit optreedt in de nek.
- Echt behandelen is heel moeilijk d.w.z. de spieren worden meestal wel goed behandeld maar de zenuwen moeten uit zich zelf weer genezen.
Vaak doet een fysiotherapeut goed werk door alles soepel te houden b.v. met zachte massage,warmtebaden of voorzichtige manuele therapie.
Let wel op de signalen van je lichaam,als je voelt dat het je niet goed doet gelijk stoppen!
- Een vrij onbekende manier van pijnbestrijding en met verschillende resultaten is osteopathie.
Een osteopaat maakt los wat los moet zitten, en doet dit met zachte handgrepen.
Het is een beetje verwant met fysiotherapie, maar zonder apparatuur.
- Waar ook goede ervaringen mee zijn is menschendieck-therapie.
Hier wordt je attent gemaakt op je houding en wat je kunt veranderen.
Hiermee wordt bedoelt : recht gaan zitten, recht lopen,werkhouding goed naleven en dergelijke.
Het is wel moeilijk om dit vol te houden en je moet er altijd aan denken......
| 
