Wie praat er graag over de dood?                Josephina Rischmüller wacht op donorhart.En vraagt aan de medemensen na te denken over orgaan donatie.                                                                                                        Van Carmen Leonhard   Elisabethfehn: In Duitsland zijn te weinig donoren, veel te weinig. Een fatale situatie voor allen, die op een donor hart, lever of nier zijn aangewezen. Ook Joke Rischmüller uit Elisabethfehn wacht op een transplantatie.   Zij hoopt op een donorhart.   Wie Joke ontmoet, kan nauwelijks geloven dat deze vrouw doodziek is Haar levenslust, het lachende gezicht, haar hele verschijning, dit alles is niet zoals men zich een doodzieke voorstelt. Ook haar medemensen zijn vaak verrast, als ze horen van haar ziekte vertelt Joke. ,,Dilative  Cardiomyopathie zo heet die aandoening in de doktersstaal, ,,aangeboren hartzwakte  vertaalt de moeder van 2 kinderen. Zij heeft het, net zoals haar oudere zuster, van haar moeder geërfd.  Zes jaar geleden openbaarde zich de hartzwakte zich bij haar.,,Toen was ik pas 38 verteld ze. Haar zuster was 45 jaar toen er complicaties optraden.Er is bij haar zuster de nieuwste ICD geplaatst bij haar niet.De plaats waar bij ICD geïmplanteerd is verwijst ze naar de huid, net boven de linkerborst,waaronder het kastje (zo groot als een sigarettenpakje) zich bevindt. Treedt er een hartritmestoornissen op  dan geeft de defibrillator een stroomstoot af, om het hart zijn gewone ritme terug te geven,, dat moet je eerst verwerken. Het dragen van dat ,,ding met de te verwachten stroomstoot (en die komt altijd onverwachts) met de angst dat de ICD misschien niet werkt op het juiste moment.Maar zonder ICD kan het ook niet. ,, Zonder de ICD was ik al lang niet meer constateert Joke.   Haar zuster heeft intussen een nieuw soort ICD gekregen, Joke niet bij de 3 maandelijkse controle in hartcentrum Bad Oeyenhausen wordt telkens gecontroleerd of de ICD nog perfect werkt en of de batterijen genoeg geladen zijn. En zo gemakkelijk worde een  ICD niet omgeruild. Ze kosten altijd nog 50.000 Mark, 65.000incl. plaatsen. ,,Dat is nu met de Euro beslist nog duurder schertst  Rischmüller.Haar humor heeft ze niet verloren.Ook al staat het huilen haar nader dan het lachen op sommige dagen. ,, Dat vliegt je zo maar aan, bijv. als je aardappels schilt, vertelt ze.Ze doet haar uiterste best, haar radeloosheid voor anderen te verbergen. Sinds vorig jaar september is haar gezondheid duidelijk verslechterd. Toen ,,vuurde de ICD een paar keer sinds, dien gaat niets meer z`n gewone gangetje, lekker lopen met de hond Sari is verleden tijd, te vermoeiend.Zo`n 20 meter kan ze nog lopen, moet ze verder weg, dan neemt ze de rolstoel .Om zich niet nodeloos te vermoeien en om haar hart niet onnodig te belasten.  Schoonmaken, wassen of strijken kan ze al lang niet meer, dat doen de dochter en een thuishulp. Maar één ding laat Joke zich niet afnemen: ze kookt hartstochtelijk graag.   Angst   Angst is haar vaste begeleider geworden. De angst voor dat haar hart het opgeeft, voordat er een geschikt donorhart voor haar beschikbaar komt. Angst voor de transplantatie, een zware ingreep. En ook een beetje angst voor het leven er na. Sinds 5 maanden is Joke Rischmüller ingeschreven bij Eurotransplant in Nederland. In Leiden zetelt die organisatie, die uitzoekt bij wie het donor orgaan het beste past dus, de grootste kans van slagen heeft, in de landen : Duitsland, België, Luxemburg, Nederland en Oostenrijk. Joke staat op de wachtlijst, komt er een donor beschikbaar, wiens hart voor haar geschikt lijkt, dan moet alles snel gaan: Immers binnen 5 uur na de uitname moet het hart op de nieuwe plaats zijn. Als in Elisabethfehn de telefoon over gaat, dan wordt Joke opgehaald met een ambulance en in vliegende vaart naar het ziekenhuis gebracht, waar de ingreep zal plaats vinden. Tijd om dan je tasje te pakken is er niet, die moet altijd klaar staan. Daarna begint als alles goed gaat, haar nieuwe leven. Met veel beperkingen. Ze zal afscheid moeten nemen van haar hond en de kamerplanten, dit uit voorzorg om infectie te voorkomen. En ze zal verder met angst leven.   Angst voor afstoot verschijnselen. Maar er zijn ook dingen, waarop Joke zich verheugd. Fietsen en de woonkamer lekker soppen, heerlijk om dat weer te kunnen. Tijdens één van de onderzoeken in het hartcentrum gaf een blik op de intensieve care haar goede moed: ,, Er  stond een vrouw, nog volop aangesloten aan slangen, naast haar bed en ze lachte.Doneren van organen kan levens redden. Daarop wijst Joke Rischmüller. Ze hoopt op een open discussie over organendonatie in de familie: ,,Maar wie praat er graag over de dood? Hoe vreselijk de dood van een geliefd mens ook is voor andere mensen is het een kans om te overleven.  Als de gestorvene zijn / haar organen doneert Joke Rischmüllers familieleden hebben ondertussen een donorcodicil. Haar dochter heeft één uitzonderring opgegeven: ,, Zij zegt, ze wil haar ogen behouden, omdat ze wil zien hoe het er in de hemel uitziet......    Vertaald uit general Anzeiger   Hoe zit het in Holland met de donoren?????